UIT DE KLASSIEKE JURIDISCHE DOOS (III)
Over juweeltjes uit rechtspraak en literatuur
Met enige regelmaat stuit ik op (soms wat oudere of buiten Nederland gepubliceerde) juridische teksten die interessant zijn maar waarvan je aanvoelt of minimaal vermoed dat die zelfs in de juridische wereld niet algemeen bekend zijn. Ik heb mij voorgenomen er zo af en toe op mijn weblog aandacht aan te besteden. Vandaag een stukje over Sint Yvo (1253-1303), ook wel bekend als Saint Ivo of Kermatin.
Waarom vinden sommige mensen ‘advocaat’ het mooiste beroep, of beter: de mooiste roeping? Kennen zij niet het verhaal, waar of niet, dat zich afspeelde in de eerste helft van het tweede millennium? De advocaten uit die tijd wensten zich een schutspatroon. Zij vaardigden Sint Yvo af om vanuit Bretagne naar Rome, meer speciaal het Lateranum te reizen, teneinde bij Zijne Heiligheid dienovereenkomstig te requestreren. Het verzoek werd in dier voege toegestaan, dat Yvo één van de op het plein staande standbeelden mocht uitkiezen, doch niet dan nadat hij was geblinddoekt. Onder luide aanmoediging van de aanwezige prelaten zocht hij zich een weg, totdat hij eindelijk tot stilstand kwam. Hij hield zijn hand op een standbeeld en verklaarde zijn keus gemaakt te hebben. Hij werd ontdaan van zijn blinddoek en tot vermaak van alle omstanders bleek hij een beeld van de duivel gekozen te hebben. Diepbedroefd keerde hij – onverrichter zake, naar u zult begrijpen – naar Bretagne terug om daar niet veel later te overlijden. Uiteindelijk is Sint Yvo, die wat zijn beroepsuitoefening betreft tot voorbeeld voor velen strekt, door Paus Clemens VI heilig verklaard. Zijn grafschrift heeft eraan bijgedragen dat Sint Yvo voortaan de schutspatroon der advocaten zou zijn. Hoe luidde dat grafschrift? Sanctus Yvo erat Brito, Advocatus et non latro. Res miranda populo (Sint Yvo was een Breton; een advocaat, maar toch geen dief. Iets waarover het volk zich verwonderde).
Aan Caspar Ziegler (1621-1690) wordt toegeschreven het werkje uit 1688 onder de briljante titel: Der nunmehr an das helle Tagelicht gestellte Rabulist oder Zungen-Drescher: Das ist: Die meiste Beschreibung schlimmer und böser Advocaten, Wie sie mit ihren Griffgen, Finten, und allerhand Arthen Inventionen, dadurch sie manchen umb Geld, Guth, Ehre und alle das Seinige bringen, und tausenderley andere Stückgen practiciren und verüben, ziemlich abgemahlet sind; Aus dem Lateinischen ins Teutsche mögligst treuligst übersetzet. Hij vermeldt op p. V het vervolg van het verhaal: nadat Yvo ten hemel opgenomen was, heeft hij achter zich de ladder opgetrokken, zodat hij niet behoefde te vrezen dat ooit nog eens een collega dezelfde status zou bereiken.
Karel Frielink
(advocaat/rechtswetenschapper)
(4 april 2023)
.
Bronnen: K. Frielink, ‘Iets over de geschiedenis van de advocatuur’, Nieuwsbrief Antilliaanse Juristen Vereniging 2 (2011), p. 3-6, en K. Frielink, ‘De advocaat m/v’, in: K. Frielink en M.F. Murray, Twee Curaçaose Meesters, Nijmegen: Wolf Legal Publishers 2011, p. 4-5.
.
